Umut ve üzüntü arasında..

hayat insanı öyle karamsarlaştırıyor ki

büyüdükçe gülümsemelerimiz azalıyor

tanrıdan uzaklaışıyoruz,

kalbimiz ayın karanlık yüzüne dönüyor

kötüymüşsüz Tanrım, adaletsiz mişsin...

cennet ve cehennem saçmalığınla bizi kandırmaya çalışıyor muşsun

yalanmışsın..

gerçekten beni sevmiyormuşsun...

sevdiğini biliyorum..gerçeği biliyorum;

ama anlatamıyorum

isyankar olmayı seçenler...

kendilerine bakmak için sadece aynayı kullananlar o kadar çok ki...

yarattıkları bu pislik denizinin altında engin bir bilgi zenginliği yatıyor

insanların kalpleri körleşiyor..

sadece görebildikleri dokunabildikleri şeylere gerçek diyorlar..

gerçek nedir???

gerçek hissetmektir...

kalbine koyulan bir el değil...

o elin hissettirdiğidir gerçek..

dokunmak değil, dokunuştur gerçek..

onlara içlerindeki kuşkuları nasıl yok edeceklerini öğret.

onlara görmeyi öğret Tanrım..

siyahtoka